ไม่เป็นสับปะรด
Not Even Pineapples
Thasnai Sethaseree
สับปะรดทำหน้าที่เป็นทั้งผลไม้และถูกใช้เชิงสัญลักษณ์ในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติมาโดยตลอด ในซีกโลกตะวันตกมันเป็นที่โปรดปรานของชาวทะเลแคริเบียนในเวลาที่พวกเขาทำอาหาร การมีอยู่ของสับปะรดในหมู่เกาะแคริเบียนนั้นไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นโดยธรรมชาติ แต่หมายความถึงการอพยพย้ายถิ่นและการค้าขายแลกเปลี่ยนของผู้คน พืชสมุนไพรที่พวกเขาเรียกว่า “anana” หรือ “ผลไม้ที่เยี่ยมยอด” ถูกพัฒนาขึ้นในส่วนของพื้นที่ที่ปัจจุบันนี้หมายถึงบราซิลและปารักวัยและมันก็ได้รับการเพาะปลูกขยายพันธุ์อย่างแพร่หลาย ชาวยุโรปได้ค้นพบสับปะรดโดยบังเอิญช่วงพฤศจิกายนของปี 1493 ในการเดินทางสำรวจครั้งที่สองของคริสโตเฟอร์ โคลัมบัส (Christopher Columbus) ที่ไปค้นพบเกาะกัวดาลูเป (Guadaloupe) และขึ้นไปสำรวจตรวจตราเกาะนั้นอย่างละเอียด แล้วชาวยุโรปในสมัยเรอเนสซองซ์ก็รู้จักสับปะรดในยุคนั้นเป็นต้นมา ในเวลาต่อมาสับปะรดได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของของขวัญ ความมีไมตรี ความเมตตากรุณา ความทรงจำเกี่ยวกับครอบครัว เพื่อน รวมถึงช่วงเวลาที่ดี ๆ นอกจากนี้สัปปะรดเป็นผลไม้ที่มีความหมายถึงการสร้างอาณานิคมและการตั้งรกรากอีกด้วย ในเมืองไทยรู้จักสับปะรดกันตั้งแต่มีการเพาะปลูกขึ้นก่อนในฟิลิปปินส์และอินโดนีเชีย แล้วเมืองไทยได้กลายมาเป็นแหล่งเพาะปลูกสับปะรดที่ใหญ่ที่สุดในโลกในเวลาต่อมา
สับปะรดมักจะถูกใช้ในสำนวนไทยที่ว่า “ไม่เป็นสับปะรด” เป็นสำนวนที่ใช้พูดเมื่อการทำงานไม่ประสบความสำเร็จ ในรูปประโยคแบบเดียวกันนี้เราไม่ได้หมายถึงสับปะรดโดยตรง แต่จะหมายถึงรสชาติของอาหารที่เราเรียกว่า “สรรพรส” ดังนั้นเมื่อคนไทยพูดว่า “ไม่เป็นสรรพรส” หมายถึงอาหารที่มีรสชาติแปลก ๆ หรือรสอาหารนั้นจืดจางไปจนแทบไม่เหลืออะไรแล้ว ปัจจุบันนี้เมื่อเราได้ยินใครพูดว่า “ไม่เป็นสับปะรด” จะมีหมายความว่า “ไม่มีอะไรได้เรื่องเลยสักอย่าง”
ตลอดระยะเวลา 1 เดือนของการแสดงงานในครั้งนี้ แกลเลอรี่เวอร์จะถูกเปลี่ยนให้เป็นพื้นที่ที่ทีมงานเข้ามาพำนักอาศัยอยู่และทำงานจำลองขนาดเท่าจริง (Mock Up) กันในทุก ๆ วัน พื้นที่สำนักงานในแกลเลอรี่จะถูกเคลียร์ให้ว่างเพื่อใช้เป็นที่พำนักของทีมงาน อุปกรณ์และเครื่องมือที่จำเป็นต่อการทำงานจะถูกตระเตรียมไว้ในพื้นที่ส่วนการจัดแสดง รูปแบบที่หลากหลายของศิลปะสมัยใหม่จากตะวันตกจะเป็นต้นแบบสำคัญสำหรับการทำงานจำลองขนาดนี้ ในขณะที่ผลงานเหล่านั้นเป็นแรงจูงใจให้มีการพัฒนาศิลปะสมัยใหม่ในเมืองไทย ดังนั้นผลงานศิลปะสมัยใหม่ชิ้นสำคัญของเมืองไทยจะถูกเลือกเพื่องานจำลองแบบอีกด้วย โดยรูปภาพต้นแบบของงานเหล่านั้นสามารถถูกเลือกมาจากหนังสือ แคตตาล็อก นิตยสาร แหล่งข้อมูลทางอินเตอร์เน็ต โปสการ์ดหรือที่ใดๆ ก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นงานจิตรกรรม งานพิมพ์ งานประติมากรรม สถาปัตยกรรม อนุสาวรีย์ ฯลฯ
ทีมงานจะทำการรวบรวมจัดการวัสดุที่ใช้ในการผลิตงานครั้งนี้ด้วยสิ่งที่ไม่มีค่าราคาแพงอะไรและสามารถหาได้ง่ายๆ อย่างเช่นไม้ กระดาษแข็ง โฟม ไม้ไผ่ หรือกระดาษหนังสือพิมพ์ที่สามารถหาได้ตามพื้นที่ก่อสร้าง ที่ทิ้งขยะหรือในตลาดก็ตาม ในขณะที่งานในแกลเลอรี่ดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง ชิ้นงานที่ถูกสร้างเสร็จแล้วจะถูกนำไปเก็บเข้าที่ เพื่อให้มีพื้นที่ว่างสำหรับการผลิตชิ้นงานใหม่ในวันถัดไป ทีมงานจะจัดให้มีการพบปะพูดคุยโต้แย้งรวมถึงวิพากษ์วิจารณ์ทั้งในตัวงานและเรื่องของศิลปะ ตลอดระยะเวลาหนึ่งเดือนของการแสดงงาน ผู้ชมสามารถเข้ามาชมขั้นตอนการทำงาน ช่วยศิลปินสร้างงาน รวมถึงเสนอไอเดียต่างๆ ในทุกวันของการพบปะสังสรรค์ด้วย
หลังจากระยะเวลาการจัดนิทรรศการที่แกลเลอรี่เวอร์สิ้นสุดลง ชิ้นงานทั้งหมดจะถูกนำไปจัดแสดงในพื้นที่ที่เปิดกว้างสำหรับสาธารณชนรวมถึงจัดให้มีการวิพากษ์วิจารณ์จากบุคคลในแวดวงต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นศิลปะ สังคมวิทยา มานุษยวิทยา รวมถึงวงการทางการเมืองด้วยเช่นกัน
The pineapple has served as both a food and a symbol throughout the human history. Originally unique to the Western Hemisphere, the fruit was a culinary favorite of the fierce Carib Indians who lived on islands in the sea that still bears their name. The presence of pineapples on Caribbean islands was not a natural event, but rather the result of centuries of Indian migration and commerce. Accomplished dugout canoe navigators, the maritime tribes explored, raided and traded across a vast expanse of tropical oceans, seas and river systems. The herbaceous plant they called "anana," or "excellent fruit," originally evolved in the inland areas of what is now Brazil and Paraguay and was widely transplanted and cultivated. The first encounter between a European and a pineapple occurred in November, 1493, when Christopher Columbus, on his second voyage to the Caribbean region, lowered anchor in a cove off the lush, volcanic island of Guadaloupe and went ashore to inspect a deserted Carib village. And, the Renaissance Europe had known pineapples since his return. Later on in courtly culture pineapples had become a glorious symbol of gift, and hospitality, and a sign of artistic motif embedded as a central element of the society's daily emotional life and its fondest memories of families, friends and good times. Pineapples are studied as a kind of fruit signifying symbolic meaning related to ideas of colonization. Thailand had known pineapples since they are introduced and farmed first in Philippines and Indonesia. Now Thailand has become the biggest pineapple farming industry in the world.
However, pineapples are also often quoted in the Thai idiom. “mai pen sapparod” (ไม่เป็นสับปะรด) is a kind of Thai idiom said when things do not work out. Originally, the phase has nothing to refer directly to pineapples, but it signifies an idea about multiple tastes of food, “สรรพรส”. Therefore, when Thai people say “mai pen sapparos” (ไม่เป็นสรรพรส), it means the food that does not have significant taste, or the taste becomes blurring. Today, when we hear somebody says “mai pen sapparod” (ไม่เป็นสับปะรด), the idiom means “nothing really works”.
For this show, through out the period of one month, the exhibition space at Gallery ver will be transformed to be a production house like space where the project crews come to stay and perform daily works on mock-ups. The office space at the gallery will be emptied out and used as a living space of the crews, and some necessary tools and equipment are prepared. The work station will be planted, and images of masterpieces of modern art from the western art history in various styles, school of thoughts, and isms will be selected as prototypes for the mock-up work. Those images are expected to be influential in development of modern art of Thailand. In this sense, images of masterpieces of modern Thai art will be also picked for the mock-up works. Essentially, those images can be chosen freely from book, catalogues, magazines, Internet archives, postcards, and etc appearing in many forms of visual culture – ranging from painting, printmaking, sculpture, architecture, monument, and etc.
The project crews will organize and manage material structures used to produce the mock-up, which are expected inexpensive – wood, cardboard, Styrofoam, bamboo, newspaper, for instance – and simply able to find them, at ease, left over in some recycling place, construction site, dumpster, or in a market. As the daily mock-up work in the gallery space continues, and some works are kind of complete, the project crews will put everything away that gives enough space to work comfortably and produce more mock-ups in the next days. In this situation, because the mock-up, and even the show itself is “mai pen sapparod” (ไม่เป็นสับปะรด), or “nothing really works”, the complete mock-ups are not necessary to be displayed, but are kept in place. Everyday, the project crews arrange a casual meeting where selection process of images of the mock-ups takes place. From this circumstance, a discussion about art and its politics and politics in art is situated. Throughout the exhibition period of one month, audiences are welcome to view the production process, help the crews, and contribute ideas at the daily meeting.
After the exhibition period at Gallery ver ends, all of the complete mock-ups will be delivered to display at a conventional gallery/museum space where a critical discussion about art and politics is arranged. Some scholars and critics from various disciplines – sociology, anthropology, art, and political science, for instance – are invited to the discussion. The duration of mock-up display, and the discussion are depended.
with support from:
“This project is supported by the ANA - Arts Network Asia (www.artsnetworkasia.org), an enabling grant body, set up by a group of independent artists, cultural workers and arts activists from Asia, that encourages collaboration, initiated and sited in Asia and carried out by Asian artists.”
mediaethnography.org
Robert Rauschenberg , Monogram, 1955 
Posts
